Κατάθλιψη στα παιδιά και στην εφηβική ηλικία.

Ως παιδιά,χρειαζόμαστε τη σταθερή και κατάλληλη παρουσία μιας "αρκετά καλής" μητέρας και ενός πατέρα,αγάπη και όρια.Καθώς μεγαλώνουμε,με τη βοήθεια του ευρύτερου περιβάλλοντος,κάνουμε προοδευτικά μεγαλύτερα βήματα μακριά τους να μπορέσουμε υγιώς, στο τέλος της εφηβείας να τους αποχωριστούμε,έχοντας κατακτήσει μαζί με την τελική οργάνωση της σεξουαλικότητας,μια σταθερή αίσθηση συνέχειας του εαυτού και την ικανότητα για σταθερές και ικανοποιητικές διαπροσωπικές σχέσεις. Στην θέση της "τρέλας",των ψευδαισθήσεων και της βίας,πρέπει να καταφέρουμε να βάλουμε τον Νόμο,το Λόγο και την Τέχνη.Τον περισσότερο φυσικό τρόπο ζωής και το μέτρο,το διάλογο και τέλος την δημιουργία.

Τα συναισθήματα,είναι σήματα και πληροφορίες που μας δίνει το σώμα για την αλήθεια του.Ο ορθός λογισμός είναι σημαντικό και απαραίτητο να ελέγχει κάποιες συμπεριφορές μας,όμως,την αλήθεια των συναισθημάτων μας,πρέπει να την ακούμε,να την σεβόμαστε,να την αντέχουμε.Ο ψυχισμός μας αντιδρά με διάφορους τρόπους σε μια απότομη αλλαγή ή απώλεια ενός σημαντικού για μας προσώπου ή δεδομένου.Τα παιδιά σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί να αισθάνονται φόβο,άγχος,θυμό ή ενοχή.Πολλά από αυτά μπορούν να παρουσιάζουν ήπια συνήθως,καταθλιπτικά συμπτώματα όπως θλίψη,αϋπνία,ανορεξία.Χρειάζονται και αυτά, με την κατάλληλη στήριξη από έναν ενήλικα να καταφέρουν να ολοκληρώσουν με το τρόπο τους το φυσιολογικό κύκλο "του πένθους" για να μπορέσουν να αποδεχτούν τελικά τη νέα πραγματικότητα και να ξαναβρούν την ικανότητα τους για αγάπη,σταθερές σχέσεις,ζωή.Όλοι μας υπό κάποιες συνθήκες μπορεί να νιώθουμε στεναχώρια ή βαθιά θλίψη ("Κατάθλιψη") κάποιες στιγμές,ώρες ή μέρες,όμως μερικές κοινωνικές ομάδες και άτομα είναι πιο ευπαθή.Η κατάθλιψη ως νόσος,οφείλεται σε έναν συνδυασμό γενετικών, βιολογικών, περιβαλλοντικών και ψυχολογικών παραγόντων.Μπορεί να συνυπάρχει με διάφορες σωματικές η ψυχικές διαταραχές.Χαρακτηρίζεται από την παρουσία για 2 τουλάχιστον εβδομάδες,έντονης και επίμονης καταθλιπτικής διάθεσης με σημαντική έκπτωση της προηγούμενης λειτουργικότητας.Είναι μια συνηθισμένη,συχνά σοβαρή αλλά και θεραπεύσιμη,κατά κανόνα,στις μέρες μας ασθένεια.Από μια άποψη,μπορεί να ειπωθεί σαν ένας μεγάλος θυμός που στρέφεται ενάντια στον εαυτό,ένα "στένεμα" της σκέψης που δεν βλέπει διέξοδο,καθώς ο ψυχισμός δυσκολεύεται να διαχειριστεί την τραυματική αλλαγή ,να βρει νόημα,να την αποδεχτεί και να συνεχίσει.Σχεδόν 1 στους 10 ενήλικες θα παρουσιάσει  κάποτε κατάθλιψη (με έντονα αυξητική προοπτική).Είναι λιγότερα συχνή στα παιδιά αλλά σχεδόν 1 στα 20 παιδιά,συχνότερα κορίτσια,θα παρουσιάσουν μια αρκετά σοβαρή μορφή της.Τουλάχιστον τα 2.3 από αυτά τα παιδιά,για διάφορους λόγους,δεν έχουν σωστή διάγνωση και θεραπεία,με αποτέλεσμα συνήθως τη πολυχρονιότητα του πόνου και της δυσλειτουργίας.

Τα παιδιά,ανάλογα με την ηλικία και το αναπτυξιακό τους στάδιο,αντιλαμβάνονται και εκφράζουν διαφορετικά αυτό που νιώθουν.Τα συμπτώματα τους είναι συχνά ασαφή.

Στη βρεφική και νηπιακή ηλικία,η κατάθλιψη μπορεί να εμφανιστεί με : 

• Παλινδρόμηση ή αναστολή της ανάπτυξης 
• αϋπνία
• απάθεια και απομόνωση
• ανορεξία και χάσιμο ή αδυναμία πρόσληψης βάρους
  
  
  Στην παιδική ηλικία μπορεί να εμφανιστεί με :
• 
  
• Αόριστη δυσφορία
• Νευρικότητα και ευερεθιστότητα
• Άγχος
• Επίμονη προσκόληση σε κάποιο γονιό
• Άρνηση να πάει σχολείο
• Ενοχές και φόβους 
• Βαρεμάρα ,απάθεια,κούραση
• Επίμονους και ανεξήγητους σωματικούς πόνους
• Ελάττωση ενδιαφερόντων και ευχαρίστησης
• Δυσκολία στις σχέσεις του με τα άλλα παιδιά
• Δυσκολία συγκέντρωσης και πτώση της σχολικής απόδοσης.