Κυριακή 24 Απριλίου 2016

Γιατί το παιδί μου «βγάζει γλώσσα»;




Όλες οι έρευνες το δείχνουν.Τίποτα δεν  εξοργίζει περισσότερο τους γονείς από την αυθάδεια. Είτε πρόκειται για αντιλογία είτε για βρωμόλογα, φαίνεται ότι προκαλείται άμεση και αυστηρή αντίδραση.

Λόγια που πληγώνουν

Οι περισσότεροι γονείς θα συμφωνούσαν ότι η αντιλογία γίνεται πάντα ενοχλητική και συχνά οι γονείς αντιδρούν υπερβολικά. Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει γιατί αισθανόμαστε τόσο μεγάλη έκπληξη, θυμό και φόβο βλέποντας το παιδί μας να "μας αψηφά" και να διαβαίνει ένα όριο το οποίο εμείς θεωρούσαμε απαραβίαστο. Αισθανόμαστε έντονη την ανάγκη να τους βάλουμε στο μυαλό ότι μια τέτοια συμπεριφορά δεν είναι κοινωνικά αποδεκτή, τόσο από εμάς τους ίδιους όσο και από τον υπόλοιπο κόσμο.

Σε ηλικία 6 έως 10 ετών η αντιλογία των παιδιών εξελίσσεται σε μια πραγματική λεκτική κατάχρηση. Θα ακούσετε πολύ συχνά κρίσεις όπως «Είσαι χαζή, μαμά», «Δεν ξέρεις τι σου γίνεται, μπαμπά» ή τα χειρότερα βρωμόλογα. Αυτού του είδους οι «προσβολές» πυροδοτούν μέσα μας το αίσθημα της αδικίας. «Σε τρέφω, σε φροντίζω, σε αγαπώ και ποιο το αντάλλαγμα; Έλλειψη σεβασμού και αγένεια!», σκεφτόμαστε. Να είστε, λοιπόν, προετοιμασμένοι.
Στην προεφηβεία, η γλώσσα τους γίνεται πιο κοφτερή και επιθετική. Στην εφηβεία είναι πραγματικοί επαγγελματίες. 
Σε αυτό το σημείο, είναι σημαντικό να αναφερθεί πως αντιδράσαμε στην πρώτη τους προσβλητική φράση. Είναι ένα καθοριστικής σημασίας σημείο, για την περαιτέρω ή όχι εκδήλωση της συμπεριφοράς τους. Πολλοί λένε "αγνοήστε το", άλλοι λένε "τρίξε του τα δόντια τώρα που είναι νωρίς". Ωστόσο, καμία από τις προηγούμενες συμπεριφορές δεν αποτελεί λύση. Το παιδί μας δε θα πρέπει ούτε να το αγνοούμε επειδή δεν μπορούμε να διαχειριστούμε μία συμπεριφορά του, ούτε να το εκφοβίζουμε γιατί είναι ο πιο σίγουρος τρόπος επιτυχίας αυτού που θέλουμε, σίγουρα όχι ο πιο σωστός. Το μυστικό είναι στο να του μιλήσουμε. Να του πούμε, πως αισθανόμαστε όταν το κάνει αυτό, τι πιστεύουμε εμείς σας ανθρώπινα όντα για αυτή τη συμπεριφορά, πως θέλουμε να λειτουργεί και πως πιστεύουμε ότι είναι το σωστό και το δίκαιο. Και φυσικά, όλα αυτά τα κάνουμε νωρίς, τότε που μπορούν να παγιωθούν και όχι στην εφηβεία. Η εφηβεία δείχνει τι είδους δουλειά είχαμε κάνει τα προηγούμενα χρόνια, τότε που εμείς ήμασταν οι σημαντικοί άλλοι στη ζωή του παιδιού μας.

Τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις
Αναρωτιόμαστε γιατί τα παιδιά μάς επιτίθενται. Σχεδόν πάντα εξαιτίας κάποιας αλλαγής ή κάποιας οδυνηρής εμπειρίας, ιδιαιτέρως στην περίοδο της εφηβείας. Ενδεικτικά, ίσως τα απέρριψε κάποιος φίλος - η επίδραση των συνομηλίκων στην προσωπική ανάπτυξη και στον προσδιορισμό της ταυτότητας είναι καίριας σημασίας στην ηλικία αυτή-, η ίδια τους η ανάπτυξη τους προκαλεί ανησυχία, απέτυχαν σε κάτι, δοκιμάζουν νέα πράγματα και δεν νιώθουν ασφαλή και άνετα. Γι' αυτό το λόγο, καλό είναι να περιμένετε και να προσπαθήσετε να εξερευνήσετε τι κρύβεται πίσω από την "κακή τους συμπεριφορά".


Διατηρήστε την ψυχραιμία σας!

-  Ηρεμήστε πριν απαντήσετε. Εάν χρειάζεται, βγείτε από το δωμάτιο και γυρίστε όταν θα έχετε ξαναβρεί τον έλεγχο. Δώστε και στο παιδί χρόνο να ηρεμήσει.
-  Καταλάβετε ότι το παιδί αισθάνεται ασφαλές και αρκετά κοντά σας ώστε να τολμά να σας επιτεθεί.
-  Ανοίξτε ένα παράθυρο επικοινωνίας. Ακούστε προσεκτικά όσα έχει να σας πει, ώστε να νιώθει ότι του δίνετε σημασία. Δεχτείτε τις απόψεις του και εξηγήστε του τις δικές σας.
-  Ψάξτε την αιτία κάτω από την επιφάνεια «Νιώθω ότι κάτι σε έχει πληγώσει και ξεσπάς πάνω μου. Μου επιτίθεσαι κάθε φορά που αποθαρρύνεσαι. Θέλεις να το κουβεντιάσουμε;»
-  Εάν χρειάζεται, επιβάλλετε κάποια τιμωρία, όπως απαγόρευση εξόδου ή στέρηση κάποιου προνομίου. Βεβαιωθείτε μόνο ότι προσπαθείτε να φτάσετε στη ρίζα του προβλήματος.
-  Σφίξτε το στην αγκαλιά σας, ώστε να μη νιώθει εντελώς αποξενωμένο από εσάς.
-  Κάντε «οικογενειακό συμβούλιο» για να λύσετε όλοι μαζί το πρόβλημα: «Πώς δεν θα πληγώνουμε ο ένας τον άλλον».
-  Να θυμάστε ότι αυτή η συμπεριφορά δεν διαρκεί για πάντα. Θα εμφανιστεί και θα εξαφανιστεί καθώς το παιδί θα αναπτύσσεται και διαμορφώνει την προσωπικότητά του.

Κυριακή 17 Απριλίου 2016

Γιατί τα παιδιά φέρονται χειρότερα όταν... βρίσκεται η μαμά τους μπροστά;





Μια νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον αποκαλύπτει ότι η συμπεριφορά των παιδιών είναι 800% χειρότερη όταν η μητέρα τους βρίσκεται στον ίδιο χώρο! Μάλιστα για τα παιδιά ηλικίας κάτω των 10 ετών, το ποσοστό αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερο και φτάνει το 1.600%! 

Οι ερευνητές παρακολούθησαν 500 οικογένειες και οι αρνητικές συμπεριφορές που μελέτησαν ήταν γκρίνια, κλάμα, φωνές,  απόπειρα του παιδιού να χτυπήσει κάποιον, κακή χρήση της γλώσσας και κοροϊδευτική συμπεριφορά. «Ανακαλύψαμε ότι ήδη από την ηλικία των 8 μηνών τα παιδιά μπορεί να παίζουν χαρούμενα μόνα τους και μόλις δουν ότι η μητέρα τους ήρθε στο χώρο σε ποσοστό 99,9% αρχίζουν να κλαίνε, να κάνουν κακά και να απαιτούν την προσοχή της» σχολιάζει η καθηγήτρια οικογενειακής ψυχολογίας δρ. Κ. P. Leibowitz. 

«Το ένα παιδάκι στα 100 που δεν το έκανε είχε προβλήματα όρασης, αλλά μόλις άκουσε τη φωνή της μαμάς του άρχισε να πετάει τα παιχνίδια του και να λέει ότι πεινάει, παρόλο που είχε μόλις φάει. Ήταν συναρπαστικό» λέει. 

Στην ίδια έρευνα φάνηκε ότι, ανεξάρτητα από τη μέθοδο πειθαρχίας, 100% των παιδιών συμμορφώνονταν καλύτερα σε οδηγίες που τους δίνονταν σε φυσιολογικό τόνο φωνής από άλλο άτομο, εκτός από τη μητέρα τους. Εκείνη, για να τραβήξει στον ίδια βαθμό την προσοχή τους έπρεπε να ανεβάσει σημαντικά τον τόνο της φωνής της.

Γιατί όμως παρατηρείται αυτό το φαινόμενο; Οι ειδικοί λένε ότι αυτές οι συμπεριφορές προκύπτουν στα παιδιά επειδή η μαμά τους είναι ο αποδέκτης όλων των συναισθημάτων: δυσάρεστων και ευχάριστων. Είναι δηλαδή, το πρόσωπο στο οποίο μπορούν να απευθυνθούν και να τους λύσει όλα τους τα προβλήματα. 

Γι' αυτό, μπορεί η γκρίνια του παιδιού σας, να σας είναι κουραστική, αλλά  μην νομίζετε ότι το παιδί σας είναι κακομαθημένο και θέλει απλά να σας υποδέχεται στην πόρτα κλαψουρίζοντας ή ουρλιάζοντας. Το αντίθετο μάλιστα, μάλλον έχετε δημιουργήσει ένα ασφαλές χώρο για το παιδί και έχει όλη την άνεση να συμπεριφερθεί όπως νιώθει. Μήπως λοιπόν αυτή η κακή του συμπεριφορά είναι και ένα σημάδι, ότι βρίσκεστε στον σωστό δρόμο; 



Πηγή : http://www.imommy.gr/

Σάββατο 9 Απριλίου 2016

Από ποια ηλικία θυμούνται τα μωρά;





Σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα, τα μωρά, φαίνεται πως αποκτούν τις πρώτες συνειδητές εμπειρίες του κόσμου γύρω τους από τον πέμπτο μήνα της ζωής τους. Είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες εντόπισαν ενδείξεις της συνείδησης και της μνήμης να αναδύονται τόσο νωρίς στον εγκέφαλο ενός μωρού.


Έως τώρα υπάρχει αμφιβολία κατά πόσο ένα μωρό πέντε μηνών αντιδρά με συνείδηση ή απλώς με ανακλαστικό τρόπο στα εξωτερικά ερεθίσματα, όπως π.χ. όταν κοιτά το πρόσωπο του γονιού του ή πιάνει ένα αντικείμενο που του δίνεται. Επειδή τα μωρά δεν είναι σε θέση να μιλήσουν, οι επιστήμονες δεν μπορούν να κάνουν τεστ συνείδησης όπως στους ενήλικους για να ελέγξουν σε ποιο βαθμό τα μωρά αντιδρούν αυτόματα ή συνειδητά. 

Οι Γάλλοι και Δανοί ερευνητές, με επικεφαλής τον νευροεπιστήμονα Σιντ Κούιντερ του Εργαστηρίου Γνωστικών Επιστημών και Ψυχογλωσσολογίας του Παρισιού και του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Δανίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», σύμφωνα με το ίδιο και το «New Scientist», μελέτησαν με ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα την εγκεφαλική δραστηριότητα για να ρίξουν φως στο κατά πόσον τα μωρά αναπτύσσουν επίγνωση και συνείδηση. 

Οι επιστήμονες μελέτησαν μωρά 5, 12 και 15 μηνών, στα οποία προσάρτησαν ειδικές «κάσκες» με ηλεκτρόδια για να καταγράψουν την ηλεκτρική δραστηριότητα εντός του κρανίου τους. Τα μωρά κάθονταν στην αγκαλιά του μπαμπά ή της μαμάς τους και παρακολουθούσαν ταχέως εναλλασσόμενες εικόνες σε μια οθόνη. Η ανάλυση της νευρωνικής δραστηριότητας οδήγησε στο συμπέρασμα ότι τα μωρά εμφάνιζαν όντως ενδείξεις συνείδησης παρόμοιας με αυτή των ενηλίκων, με μια βασική διαφορά: Ενώ στους ενήλικες η συνείδηση του οπτικού ερεθίσματος εμφανιζόταν μέσα σε 0,3 δευτερόλεπτα, στα πεντάμηνα μωρά ο αντίστοιχος χρόνος ήταν 1,3 δευτερόλεπτα κατά μέσον όρο. 

«Η μελέτη μας δείχνει ότι τα μωρά είναι πολύ πιο συνειδητά από ότι πιστεύαμε πριν και πιθανώς έχουν πολύ μεγαλύτερη συνείδηση του πόνου», δήλωσε ο Σιντ Κούιντερ. Οι ερευνητές σχεδιάζουν να κάνουν παρόμοιο πείραμα με μωρά ηλικίας μόλις δύο μηνών για να δουν σε ποιο βαθμό εμφανίζονται ίχνη συνείδησης από τόσο νωρίς. Όπως ανέφεραν, τέτοιες έρευνες μπορεί μελλοντικά να βοηθήσουν στην έγκαιρη διάγνωση διαταραχών όπως ο αυτισμός.

Σάββατο 2 Απριλίου 2016

Μάθετε στο παιδί να παίζει μόνο του.





Εκείνο απαιτεί την παρουσία σας, κι εσείς δέκα λεπτά ησυχίας. Εάν βοηθήσετε το μωρό σας να μάθει να διασκεδάζει για λίγο μόνο του, θα επωφεληθείτε και οι δύο.

Μαθαίνοντας στο μωρό σας να περνάει καλά χωρίς να χρειάζεται να αναλαμβάνετε εσείς το ρόλο του διασκεδαστή του δίνετε ένα σπουδαίο μάθημα ανεξαρτησίας - και ταυτόχρονα έχετε την πολυτέλεια να απολαύσετε ένα μικρό διάλειμμα από τις μητρικές σας υποχρεώσεις. Άλλωστε, μην ξεχνάτε ότι κρατώντας το όλη μέρα στα χέρια σας του στερείτε τη δυνατότητα να εξασκήσει τους μυς και τον εγκέφαλό του ώστε να μπορέσει την κατάλληλη στιγμή να κατακτήσει σημαντικές δεξιότητες όπως το μπουσούλημα και το περπάτημα.

Για να καταφέρετε να απαγκιστρώσετε το μικρό σας «χταπόδι» από την αγκαλιά σας, ακολουθήστε τα εξής βήματα:

1. Δώστε του προσοχή όταν πραγματικά τη χρειάζεται. Βεβαιωθείτε ότι είστε πραγματικά εκεί για να καλύψετε τις ανάγκες του αρκετές ώρες την ημέρα, χαϊδεύοντας το, παίζοντας μαζί του και διαβάζοντάς του ιστορίες. Φανταστείτε τον συναισθηματικό του κόσμο σαν μια δεξαμενή: Αν γεμίσει με την απαραίτητη ποσότητα χρόνου με τη μαμά, τότε θα μπορεί να παίξει και μόνο του τον υπόλοιπο χρόνο.

2. Αποκρυπτογραφήστε τις ανάγκες του. Είστε σίγουρη ότι κλαίει επειδή φύγατε από το δωμάτιο χωρίς να το πάρετε μαζί σας; Ή μήπως είναι πεινασμένο, λερωμένο ή κουρασμένο; Σίγουρα αν πειραματιστείτε λίγο θα βρείτε τι είναι αυτό που του φταίει.

3. Αντιμετωπίστε την ανία. Μπορεί να μην είναι ακόμα σε θέση να το εκφράσει, όμως ακόμα κι ένα μωρό αρκετά συχνά απλώς… βαριέται. Δεν αποκλείεται αυτός να είναι ο λόγος που διαμαρτύρεται όταν το εγκαταλείπετε μόνο στην κούνια του. Δοκιμάστε να αλλάξετε το «σκηνικό». Στρώστε του μια κουβέρτα στο πάτωμα του σαλονιού και δώστε του μερικά παιχνίδια για να παίξει εκεί ή πάρτε το μαζί σας στην κουζίνα όταν μαγειρεύετε και δώστε του ένα σουρωτήρι ή μια κουτάλα. Θα ενθουσιαστεί.

4. Διδάξετε του τους «κανόνες του παιχνιδιού». Αν δεν δείχνει κανέναν ενθουσιασμό για την καινούργια του κουδουνίστρα ίσως είναι γιατί δεν έχει ακόμα καταλάβει πώς να την κάνει να κουδουνίσει. Δείξτε του για λίγο πώς λειτουργεί κάθε καινούργιο παιχνίδι πριν το αφήσετε να παίξει μόνο του.

5. Αποδείξτε του ότι θα επιστρέψετε κοντά του. Όταν ένα μωρό βλέπει τη μαμά του να εξαφανίζεται από το οπτικό του πεδίο δεν μπορεί να καταλάβει ότι πηγαίνει μέχρι το μπάνιο. Φοβάται ότι τη χάνει για πάντα. Γι' αυτό, όταν δείτε πως έχει αρχίσει να διασκεδάζει με τα παιχνίδια του, πείτε του πως θα φύγετε για λίγο. Πριν όμως πάτε σε άλλο δωμάτιο, φροντίστε να εξαφανιστείτε και να εμφανιστείτε ξανά πίσω από την πόρτα του μερικές φορές, για να συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να φεύγετε αλλά επιστρέφετε σε αυτό.